Onlangs had ik een sessie met (ik noem hem even) Karel.
Karel is 52, getrouwd met Ina, samen hebben ze twee studerende kinderen. Karel heeft een goeie baan en een rijk sociaal leven. Veel vrienden, en dus ook veel afspraken en feestjes. Oergezellig samenzijn, met uitgebreide borrelplanken en rijkelijk vloeiende drank, zeg maar.
De weekenden zitten eigenlijk altijd wel vol, en Karel en Ina genieten daar volop van.
Zo’n gezellig, vol, sociaal leven willen ze niet kwijt. En ze willen het ook niet “minder”. En dat is nou net wel wat een medisch specialist aan Karel geadviseerd heeft.
Karel was door z’n huisarts doorverwezen naar een specialist vanwege aanhoudende maag- en darmklachten. Met de voorgeschreven pillen werden die nauwelijks minder, dus dit was wel een noodzakelijke stap. Omdat Karel een BMI van ruim 34 had, kreeg hij te horen dat hij sowieso moest afvallen, en vooral ook vette etenswaren moest laten staan. Daarnaast moest hij stoppen met alcoholgebruik. Hij liep nogal wat risico’s en wilde nog een aantal jaartjes mee…
Dood
Karel was zich pijnlijk bewust geworden van de gevolgen van zijn ongezonde leefstijl. Te meer omdat recent nog een goede vriendin veel te vroeg was gestorven aan een hartinfarct. Door dat bewustzijn voelde hij zich ineens gevangen in het patroon waarin hij – naar eigen zeggen – afhankelijk was geworden van zijn feestleven. Een leven dat hem heel veel had gebracht, waarin hij veel fijne vriendschappen had opgebouwd en dat hem ook maatschappelijk vooruit had geholpen. Maar waarvoor hij nu de prijs moest betalen. Een prijs die wel erg hoog was. Was die prijs het hem waard om zijn feestleven roekeloos voort te zetten?
Die ene vraag.
‘Is deze torenhoge prijs het je waard om je feestleven roekeloos voort te zetten?’
Karel durfde ‘m niet te beantwoorden. Niet op dat moment.
Hij nam ‘m mee naar huis en sprak erover met Ina. Om een week later sámen met Ina terug te komen.
Kiertje
Twee mensen, gelukkig getrouwd, verliefd op het leven. Met veel nét zo verliefde vrienden om zich heen. Geconfronteerd met de schaduwzijde van hun aanvankelijke keuzes. Die daarom nu opnieuw moeten kiezen. Radicaal, zoals die medisch specialist adviseerde? Of een beetje, zodat ze hun leefstijl toch nog voort kunnen zetten? En daarmee de deur op een kiertje zetten, met het risico om straks weer terug bij af te zijn? Want ze kennen zichzelf maar al te goed…
Met mijn hulp zijn Karel en Ina op weg naar een gezonde leefstijl met radicale keuzes. Omdat dat de enige manier is om de dreigende gezondheidsgevaren af te wenden. Moeten ze daarvoor hun hele sociale netwerk “ontvrienden”? Nee, zeker niet. Maar ze leren zichzelf wel een hele belangrijke stelregel aan: Gezelligheid is NIET afhankelijk van eten. En nee, ook niet van alcohol. Die overtuiging is een regelrechte misvatting. Je kunt van het leven genieten en een rijk sociaal leven hebben ZONDER eten en drank in overvloed. Dat is waar ik Karel en Ina in begeleid. Zodat ze nog vele jaren samen van het leven kunnen blijven genieten, samen met al die waardevolle vrienden om zich heen.
