Deze dagen zou ik op de Gezondheidsbeurs staan. Vier dagen lang, van donderdag t/m zondag, zou ik als Leefstijl-/Vitaliteitscoach mezelf (lees: mijn praktijk) promoten. Met een superleuke actie… die ik nu even niet verklap, want die bewaar ik uiteraard voor next time ????.
Anyway, ik heb het helaas moeten cancelen. Zie mijn vorige twee blogs, dat was de reden. Van het ene in het andere uiterste stappen, dat kan ik niet. Of beter gezegd: niet meer. Vroeger deed ik dat namelijk wél. Tot een paar jaar geleden nog hopte ik van het ene naar het andere, en walste daarmee ook over mijn eigen gevoelens heen.
Hierin was ik lang niet de enige, al zag ik dat toen niet. Logisch, want ik zat in mijn eigen coconnetje. Ik was alleen maar aan het rennen, en zag daardoor veel minder wat anderen allemaal bezighield. Toen ik me steeds meer ontwikkelde als coach – en dus ook aan voortdurende zelfreflectie deed, ervaringen deelde en proefcliënten coachte, zag ik steeds scherper dat de wereld gewoon ook grotendeels zo in elkaar zit. Dat de maatschappij er één is van hollen, rennen, vliegen. Dat kinderen al van jongs af aan wordt opgelegd om te presteren op school, goede vriendjes en vriendinnetjes te maken, op de juiste sportclubs te zitten. En de beschikbare tijd voor dit alles vooral efficiënt in te delen. Met papa en mama als voorbeeld wordt dat er vrij soepel ‘ingeramd’. Want die hebben ook allebei hun werk, sportclubs, huishoudelijke taken, administratieve rompslomp, vrienden en de zorg voor hun ouders. De maatschappij ís gewoon hectisch. En dat is eindelijk ook de norm. We vinden het “norm”aal.
Dat ons lichaam oorspronkelijk niet tegen die druk en hectiek bestand is, is niets nieuws. Dat mensen dat vaak zelf (moeten!) ervaren, ook niet. Een gezonde leefstijl – dus ook minder stress in je dagelijks leven – daar zien mensen vaak pas het nut van in als ze ziek worden. Een ziekte “sluimert” vaak jarenlang, voordat ie tot uiting komt. Je kunt jarenlang te veel (of verkeerd) eten, te weinig bewegen en zelfs overmatig veel stress ervaren, voordat je écht ziek wordt. Toch is dát het moment waarop de meeste mensen actie ondernemen. En dan nog vaak op de verkeerde manier, want pillen zijn meestal geen oplossing…
Goed, ik maak nu dus even pas op de plaats. Want het leven is meer dan hollen, rennen, vliegen. Iemand in je naaste omgeving, een huisgenoot en levensmaatje verliezen, gaat je niet in de koude kleren zitten. Al weet en vóel ik… dat het goed is zo.
