Van mijn klanten krijg ik veel waardevolle inzichten. Als coach ben je namelijk geen ‘weter’, waarbij je cliënt/ klant / coachee automatisch de niet-weter is. Zo werkt dat niet, bij mij niet tenminste. Dit in tegenstelling tot de reguliere hulpverlening, waar dit al snel wél het geval is. Vaak is er automatisch een machtsverhouding; jij bent als cliënt afhankelijk van de therapeut, die zogenaamd weet wat goed voor jou is. Vanwege de communicatie en de onderliggende dynamiek stel je je als cliënt afhankelijk op. Je conformeert je op die manier aan ‘hoe het hoort’. Zo werkt dat in deze cultuur. Zo is de algehele denkwijze, waaraan je je aanpast. Dit is “normaal”. Je zelfdenkend vermogen – en bovenal je zelfvoelend vermogen – zet je daarmee op een heel laag pitje. Je laat je als het ware hypnotiseren door de stroom waarin je terecht bent gekomen en geeft je zelfregie uit handen.
Zelf heb ik me – als cliënt – heel lang afhankelijk laten maken van dit speelveld, met alle poppetjes die mij vertelden wat goed voor me was. Dat dat niet werkte, en dat de waarheid (incl. wat voor mij wél werkte) bovendien niet in hun toolbox zat, daar kwam ik pas heel laat achter. Het heeft me jaren van mijn leven gekost. En ik heb dat ook gezien bij hon-der-den mensen die ik in verschillende settingen begeleid en ondersteund heb. Vaak hadden ze, los van hun problemen, een extra trauma erbij gekregen door de bemoeienis van hulpverleners en het rotte systeem (met name de ggz) waarin ze verstrikt waren geraakt.
Voor mij was het werkelijk een bevrijding toen ik, nadat ik jaren geleden als een soort klokkenluider uit een organisatie gewinkeld werd en er allerlei leugens en roddels de wereld in geslingerd werden, los kon komen van dit systeem. Het was precies gegaan zoals het moest gaan, ik kijk er met dankbaarheid op terug. Als visionair pas ik niet binnen kaders en hokjes. Nu mocht ik mijn eigen, unieke pad gaan kiezen en mijn eigen waarheid gaan verkondigen. Loskomen van de hypnose waarin de meeste mensen gevangen zitten. De fabeltjes die verspreid worden en die de maatschappij als waarheid heeft geaccepteerd. Ik mocht mensen gaan helpen die dit ook inzien, zich niet langer willen laten traumatiseren of laten vertellen wat goed voor ze is. Die hun eigen pad willen kiezen. Zelfregie.
Verantwoordelijkheid
De afgelopen jaren heb ik veel mensen mogen begeleiden, zowel op hun pad richting een gezonde leefstijl, alsook om los te komen van hun angsten en trauma’s. Wat overigens vaak met elkaar samengaat: overgewicht en verslavingen (in alle soorten en maten) komen ook ergens vandaan. Overgewicht oppervlakkig aanpakken met een dieet is daarom ook zinloos – zie mijn programma Afvallen zonder Dieet.NU: een diepe en blijvende aanpak van overgewicht.
Ik ontmoette veel mensen die het even niet meer zagen zitten, zwaar teleurgesteld waren in “de hulpverlening” en verandering wilden. Waarbij ik als coach nooit de ‘weter’ was. Een coach spiegelt, geeft inzichten, maar laat uiteindelijke keuzes volledig bij de ander. Tegelijkertijd krijg je als coach ook veel waardevolle feedback.
Ik heb ook klanten gehad die niet bij me pasten. Mensen die niet zelf de verantwoordelijkheid voor hun eigen gedrag en keuzes wilden nemen. Waar ze zich overigens niet bewust van waren, maar waarvoor ze (als inzicht) ook niet openstonden. In het algemeen zijn veel mensen geneigd om met het vingertje naar anderen of naar omstandigheden te wijzen. “Ik kan er niets aan doen”. Of: “Het ligt aan …. (vul zelf maar in)”. Daarmee positioneren ze zichzelf in een slachtofferrol. Heel veilig, want daarmee hoeven ze de confrontatie met alle onderliggende shit niet aan te kijken. Daardoor is het dus ook niet helpend.
In mijn aanbod, de groepen die ik draai en de mensen die ik als individuele klant aanneem, moet er daarom een match zijn. In het “reguliere circuit” is genoeg te vinden waar je – als je denkt dat dat voor jou helpend is – mee gebaat kan zijn. Of in ieder geval voor even. 😉 Zowel op het gebied van afvallen en verandering van leefstijl, als op het gebied van “geestelijke gezondheidszorg” (whatever that means).
